شقایق شیرازی - دانشجوی ارشد رشته آمایش شهری، گروه برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مازندران، بابلسر
مجتبی آژگان - دانشجوی ارشد رشته آمایش شهری، گروه برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مازندران، بابلسر

امروزه دستیابی به امنیت و توسعه پایدار شهری نیازمند شناخت صحیح و برنامه ریزی مناسب در سطح ملی و منطقه ایاست.برنامه ریزی در زمینه توسعه و امنیت شهری قابل توجهی است که نگاه مسئولان و محققان را به خود جلب کردهاست.توسعه و امنیت تاثیر متقابل بر همدیگر دارند که هرگونه فعالیت و اقدام در فرایند پژوهش توسعه تاثیر مستقیمی برامنیت می گذرد و برعکس.مناطق مرزی سهیلی به لحاظ شاخص های اقتصادی اجتماعی و امنیتی به گونه ای که باید از توسعهو امنیت پایدار برخوردار باشند نیستند. همین امر موجب شده است که نگاه مسئولان در این زمینه بیش از پیش افزایش یابد.در پژوهش حاضر استان مازندران نمونه مورد مطالعه بوده است که در آن تعداد شش شهر ستان دو تا از غرب و دو تا از شرقو همچنین دو تا از مرکز مورد مطالعه قرار گرفته است که به لحاظ شاخص های معرفی شده و با استفاده از مدل واسپاس شهربابلسر از اولویت بالاتری برخوردار است که بر این منوال با استفاده از مدل سوات ضعف و قوت ها و فرصت ها و تهدیدهای اینشهر شناسایی شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است که مسئولان سعی بر توجه روز افزون این شهر و توسعه پایداراین شهر را دارند.

امنیت، توسعه پایدار، مرز، آمایش، مازندران