کامران مرتضوی - کارشناس ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند
مهدی رنجبر - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

افزایش روز افزون تعداد وسایل نقلیه شخصی بر روی تسهیلات ناکافی حمل و نقل در شهرهای بزرگ به ویژه در شهر تهران مشکلات متعددی را برای شهروندان به وجود آورده است. راه بندان های طولانی، اتلاف وقت و سرمایه، مصرف بی رویه سوخت، استهلاک پیش از موعد وسایل نقلیه و آلودگی های زیست محیطی از نمونه های بارز این توسعه ناپایدار می باشند. معضل استفاده از خودروهای مسافربر شخصی در مجموعه ناوگان حمل و نقل مسافر درون شهری از آن دسته مشکلاتی است که در چند سال اخیر گریبان گیر شهرهای بزرگ کشور به ویژه شهر تهران شده است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر ضرورت مدیریت شهری در گرایش به فن آوریهای نوین در عرصه حمل و نقل و ترافیک می باشد. برای رسیدن به این هدف ابتدا به تجربه جهانی حمل و نقل در شهرهای مختلف جهان پرداخته و سپس محور های حمل و نقل پایدار مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت پیشینه مطالعات حمل و نقل و ترافیک تهران ارزیابی شد و در نهایت راهبردهای مدیریت و برنامه ریزی حمل و نقل شهری و راهکارهای آن ارائه گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد از سیاستهای مدیریت شهری آنچه بیشتر مورد توجه است ضرورت آموزش و تدوین فرهنگ ترافیک به عنوان راهکار اصلی مشکل ترافیک شهر تهران است که به برنامه ریزی شهری کمک خواهد کرد. و می توان گفت افزایش روزافزون تعداد وسایل نقلیه شخصی بر روی تسهیلات ناکافی حمل و نقل در شهرهای بزرگ به ویژه شهر تهران مشکلات متعددی را برای شهروندان به وجود آورده است. از طرف دیگر ناکارآمدی حمل و نقلی غیرانبوه و فرسوده بودن آنها روند تردد در شبکه های حمل و نقل شهر تهران را دچار اختلال کرده است، لذا استفاده از خودروهای مسافربر ون به منظور کاهش تراکم ترافیک و ارائه یک سیستم حمل و نقل عمومی غیرانبوه که ظرفیت جابه جایی مسافر نسبتا بالایی داشته و از راحتی سفر قابل توجهی برخوردار باشد یک راهکار مناسب برای کنترل و انتظام سیستم حمل و نقل غیرانبوه شهر تهران محسوب می شود.

حمل و نقل شهری، مدیریت حمل و نقل، توسعه پایدار