الهه مرندی - استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد دانشگاه الزهرا ( نویسنده مسئول)
خدیجه مظفری - استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد دانشگاه الزهرا
سیده لطیفه حسینی - استادیار گروه حقوق دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد دانشگاه الزهرا

امروزه توسعه در تمام ابعاد خود از جمله مهم ترین موضوعات هر جامعه ای می باشد، ازآنجایی که در تمام جوامع تقریبا نیمی از جمعیت را زنان تشکیل می دهند، در توسعه عاملی بنیادی محسوب می شوند و همین امر موجب گردیده است در تدوین برنامه های توسعه ملی نقش ویژه ای برای آنان درنظر گرفته شود، با توجه به اینکه گفتمان عدالت و پیشرفت به عنوان گفتمان غالب در دهه چهارم انقلاب تعیین گردیده است و از آنجایی که توجه به عدالت جنسیتی از جمله مهم ترین مقوله های عدالت می باشد ضرورت انجام پژوهشی درخصوص اینکه جایگاه زنان در برنامه ششم توسعه که در دهه مزبور تدوین گردیده است چیست و چه وضعیتی در مقایسه با برنامه های توسعه قبل از آن دارد ایجاد گردید، در پاسخ به این پرسش طی یک پژوهش اکتشافی- توصیفی تلاش شده است تا با بررسی اسناد توسعه ای کشور به روش کتابخانه ای و با ابزار تحلیل محتوای کیفی، مشخص گردد برنامه ششم چه رویکردی به نقش زنان در فرآیند توسعه دارد چنانچه یافته های تحقیق نشان می دهد با توجه به اختصاص یک بخش از برنامه به موضوع زنان و خانواده و توجه به شاخص های مختلف توسعه انسانی و تاکید بر نقش زنان در فرایند توسعه پایدار، جایگاه زنان در برنامه ششم پیشرفت قابل توجهی داشته است ولیکن علیرغم نگرانی های رهبری نظام در خصوص رشد منفی جمعیت توجهی به صورت جدی به این مساله نشده است.

برنامه ششم توسعه, رشد منفی جمعیت, زنان در برنامه های توسعه, عدالت جنسیتی