سعید جواهری - دانشجوی دکتری گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی رضا آستارایی - دانشیار گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
رضا خراسانی - دانشیار گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حجت امامی - استادیار بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،مشهد، ایران
حمیدرضا ذبیحی - استادیار بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،مشهد، ایران

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. عامل اول ترکیبات آلی در سه سطح عدم مصرف، 5 تندر هکتار ورمی کمپوست و 5 کیلوگرم در هکتار اسیدهیومیک، عامل دوم نانوذرات اکسیدآهن وعامل سوم نانو ذرات اکسیدروی هرکدام در دو سطحعدم مصرف و 6 / 2 کیلوگرم در هکتاربود.. بالاترین غلظت آهن برگ و میوه در تیمارهای ترکیبات آلی همراه با نانواکسید آهن و روی مشاهدهگردید،به طوری که ورمی کمپوست همراه با نانواکسید آهن و روی ، آهن میوه را از 33 (شاهد) به 74 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش داد. باکاربردنانواکسید روی، غلظت روی در برگ از 21 (شاهد) به 33 / 31 میلی گرم در کیلوگرم رسید و با مصرف نانواکسید روی توام با ماده آلی غلظت رویدر میوه از 67 / 15 (شاهد) به 67 / 27 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش یافت.اثرات متقابل ترکیبات آلی و نانو اکسید آهن و روی بر عملکرد میوه معنیدار شد. با کاربرد نانواکسید روی و ماده آلی عملکرد میوه بیش از 73 درصد ارتقاء یافت و از 620 / 61 تن در هکتار در تیمار شاهد به 193 / 107 تندر تیمارنانواکسید روی و اسید هیومیک افزایش پیدا کرد. مصرف نانواکسید روی همراه با اسید هیومیک در افزایش عملکرد میوه گوجه فرنگی موثر بود.

تغذیه، عناصرکم مصرف، ورمی کمپوست، اسیدهیومیک