فاطمه نامداری - کارشناسی روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
فریبا زرانی - استادیار روانشناسی بالینی و سلامت، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
گلناز مظاهری نژادفرد - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران

از آن جا که دانشجویان از اقشار مستعد و برگزیده جامعه و سازندگان فردای هر کشوری هستند، لذا سلامت روانی آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ورود به دانشگاه، مقطعی بسیار حساس در زندگی نیروهای کارآمد و فعال جوان در هر کشوری است و غالبا با تغییرات زیادی در روابط اجتماعی و انسانی همراه می باشد. بعضی از دانشجویان ممکن است در زمان انتقال به دانشگاه به دلایل مختلف از جمله امور درسی، روابط بین فردی و مسائل اجتماعی نشانه های اضطراب و استرس را تجربه کنند. ترولی ) 2017 ( بیان می کند که این دانشجویان به احتمال کمتری سطوح بالایی از بهزیستی روانی و رضایت از زندگی را گزارش می کنند که این نشانگر پایین بودن سطح شادکامی در آن ها نیز می باشد. یکی از نکاتی که باید آن را مورد توجه قرار داد، رابطه بین تاب آوری، استرس و اضطراب است که به صورت گسترده مورد بررسی قرار گرفته است؛ تحقیقات نشان داده اند که تاب آوری همبستگی منفی و معناداری با اضطراب و استرس دارد )کوک و همکاران، 2013 (. تاب آوری یکی از موضوعات مورد بررسی در حوزه روانشناسی مثبت است و به توانمندی فرد در برقراری تعادل زیستی روانی، - در شرایط ناگوار اطلاق می شود. این مغهوم بیش از آن که بر آسیب ناپذیری در برابر استرس دلالت داشته باشد، بر توانایی بهبودی از وقایع منفی تاکید دارد )کانر و دیویدسون، 2003 .)آلوا ) 1991 ( اظهار کرد که دانشجویان تاب آور کسانی هستند که با وجود فشار و استرس روانی، توانایی این را دارند که سطوح بالایی از انگیزه را در خود حفظ کنند و عملکرد تحصیلی خوبی نیز داشته باشند؛ عاملی که باعث تجربه احساس شادکامی می شود. به علاوه، دانشجویانی که نمره ی تاب آوری بالایی دارند، قادرند که در فعالیت های آکادمیک بیشتری مشارکت کنند و احتمالا کمتر دچار فرسودگی می شوند. از سوی دیگر، دانشجویانی که میزان تاب آوری پایینی دارند، در معرض افت تحصیلی و در نهایت ترک دانشگاه قرار می گیرند؛ و احتمال ابتلا به اضطراب و نگرانی در آن ها افزایش می یابد. الجبری ) 2018 ( در مطالعه ی خود نشان داد که تاب آوری با شادکامی همبستگی مثبت دارد و دانشجویان تاب آور قادر هستند خود را به عنوان فرد خیلی خوشحال ارزیابی کنند؛ همچنین، مشخص شد که تاب آوری قوی ترین پیش بین نمرات شادکامی است؛ این بدان معناست که دانشجویان تاب آور سطوح بالاتری از شادکامی را نسبت به دانشجویان با تاب آوری پایین تجربه می کنند.