جواد رضاپور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد مشهد
جلیل رضائی پژند - استاد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد

با افزایش کاربرد مواد کامپوزیتی در صنایع مختلف، مبحث اتصال کامپوزیت ها به یکدیگر و همچنین اتصال کامپوزیت به فلز اهمیت فراوانی پیدا کرده است. استفاده همزمان از روش اتصال چسبی و مکانیکی به دلیل ایجاد درگیری مکانیکی بین دو قطعه که توسط چسب به هم متصل هستند، موجب تقویت اتصال می شود. اتصال چسبی-مکانیکی5همزمان، معایب استفاده از هر روش اتصال چسبی یا مکانیکی، به صورت جداگانه را کاهش می دهد. دو روش مرسوم برای بررسی عددی اتصالات چسبی، استفاده از روش المان چسبنده و روش سطح چسبنده است.هدف از این مقاله ایجاد انحنا یا برآمدگی در سطوح ناحیه ی اتصال چسبی5تک لبه ی فلز و کامپوزیت و بررسی عددی میزان تقویت اتصال در اثر ایجاد انحنا می باشد.حل عددی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود آباکوس و با استفاده از روش سطح چسبنده، برای دو تیر فلزی و کامپوزیتی در حالت تخت و همچنین برای پنج نوع انحنای متفاوت انجام شده و نتایج آن با یکدیگر مقایسه شده است. همچنین اثر نحوه ی لایه چینی5 تیر کامپوزیتی بر نیروی تکیه گاهی هنگام اعمال جابجایی، بررسی شده است. نتایج عددی نشان دهنده ی افزایش نیروی تکیه گاهی با افزایش میزان انحنای سطح به هنگام اعمال جابجایی در قطعات متصل به یکدیگر است.

اتصال فلز و کامپوزیت ، اتصال چسبی، روش سطح چسبنده.