امجد سازگار - استادیار پژوهشگاه علوم و فنون هستهای، پژوهشکده مواد و سوخت هستهای، تهران،
سیدمحمود موسوی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، پژوهشگر سازمان انرژی اتمی ایران، تهران
محمدحسین بهشتی - استاد پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، گروه کامپوزیت، تهران،

امروزه با توجه به استفاده از مواد پیشرفته ازجمله کامپوزیتها در ساخت قطعات پیچیده و دقیق، فرآیندهای تکمیلی ویژه ای نیز برای دستیابی به ابعاد و کیفیت نهایی قطعات موردنیاز است. فرآیند سنگزنی یکی از این موارد برای رسیدن به این اهداف است. به منظور دستیابی به کیفیت مناسب سطح و نیز توانایی حداقل براده برداری توسط فرآیند سنگزنی، این روش یکی از فرآیندهای کاربردی در آمادهسازی سطح قطعاتی است که نیاز به ابعاد دقیق و کیفیتی مطلوب دارند. در این پژوهش سنگزنی قطعات کامپوزیتی کربن-اپوکسی مورد ارزیابی قرار گرفت. مهمترین پارامترهای این فرآیند سرعت برشی، نرخ پیشروی، عمق برشکاری، جنس و گرید سنگ و استفاده از سیال خنک کننده میباشند که در این تحقیق اثرات پارامترهایی همچون سرعت برشی، نرخ پیشروی، عمق برش و دانه بندی ذرات ساینده بررسی گردید. تمامی آزمایشها با روش بهینه سازی سطوح پاسخ1 و با درنظرگرفتن دو سطح برای هر پارامتر طرحریزی شدند. توابع هدف، زبری سطح و بررسی سطوح ماشینکاری شده با تصاویر میکروسکوپی برای مشاهده آسیبهای احتمالی در نظر گرفته شده اند. نتایج این تحقیق و تستهای آزمایشگاهی انجام شده نشان دادند که عمق برشی و دانه بندی ذرات بیشترین تاثیر را بر زبری سطح نسبت به سایر پارامترهای بررسیشده دارند. همچنین نتایج نشان دادند که افزایش عمق برشی و دانه بندی ذرات منجر به افزایش زبری سطح شده و افزایش سرعت برشی با کاهش زبری سطح همراه است.

کامپوزیت، کربن- اپوکسی، سنگزنی، زبری سطح.