علیرضا آلبویه - استادیار، دانشگاه دامغان، دامغان
پیمان سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه سمنان، سمنان

هدف اصلی این مقاله، بررسی تاثیر افزایش نانوذرات سیلیکاآئروژل بر خواص مکانیکی و ساختاری اپوکسی بود. برای این منظور اپوکسی خالص و نانوذرات سیلیکاآئروژل با درصدوزنی های 1%، %2 و %4، با یکدیگر مخلوط شدند و نمونه ها بر اساس استاندارد آزمون های خواص مکانیکی قالب گیری شدند. آزمون های خواص مکانیکی خمش سه نقطه ای و ضربه سرعت پایین روی نمونه ها انجام شد. به منظور بررسی خواص ساختاری، آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام-شد. نتایج آزمون خمش نشان داد که افزایش نانوذرات سیلیکاآئروژل باعث نرمی ماتریس اپوکسی شد و بیشترین مقدار مدول و استحکام نهایی مربوط به نمونه نانوکامپوزیتی با %4 درصدوزنی از نانوذرات سیلیکاآئروژل و بیشترین مقدار تغییر طول تا لحظه شکست مربوط به نمونه با %1 درصدوزنی سیلیکاآئروژل بود. نتایج آزمون ضربه نیز نشانداد که افزایش نانوذرات سیلیکاآئروژل باعث بهبود میزان جذب-انرژی ماتریس اپوکسی شد. بیشترین میزان افزایش استحکام ضربه ای مربوط به نمونه با 4% وزنی سیلیکا آئروژل بود که نسبت به اپوکسی خالص 37/42% افزایش را نشان داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی پخش همگن نانوذرات با درصدوزنی های مختلف را نشان داد.

سیلیکاآئروژل، اپوکسی، استحکام خمشی، استحکام ضربه ای، نانوکامپوزیت