سمانه جلیلی صدرآباد - استادیار شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
فاطمه برجی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.

امروزه سیاست های نوینی در جهت حل معضلات بافت های ناکارآمد شهری در نظر گرفته می شود که هر کدام دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند. یکی از پر اهمیت ترین این رویکردها، رویکرد بازآفرینی شهری می باشد. چنانچه در این رویکرد به تمامی ابعاد: کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... بافت توجه ویژه شود، می تواند راهنمای عمل مناسبی برای برنامه ریزان شهری در جهت مداخله صحیح در بافت های مساله دار شهریباشد. هدف از این تحقیق بررسی و تبیین مفهوم بازآفرینی یکپارچه شهری و مولفه های آن می باشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استفاده از اسناد کتابخانه ای مقالات و منابع معتبرمی باشد. با توجه به چالش های پیشرو چه در پهنه های ناکارآمد شهری و چه در مورد ضعف و کاستی های نظری و عملی رویکرد بازآفرینی شهری، برنامه ریزان شهری باید به دنبال راهکارهایی برای رفع این معضلات باشند. ازآنجایی که رویکرد سنتی نمی تواند پاسخگوی این معضلات باشد از این رو بکارگیری راهکارهای نوینی چون: اتخاذ راهبرد جامع و یکپارچه برای مقابله با چالش ها و هدایت آن در مسیر درست، شناسایی دقیق ضعف های رویکرد واستفاده از تجربه های موفق قبلی در جهت کاهش یا رفع این نواقص، اولویت بندی پروژه های بازآفرینی و اجرای دقیق و به موقع آنها، جلوگیری از موازی کاری در مدیریت و ارائه سیاست هایی در جهت رفع عدم یکپارچگی نهادیو سازمانی، استفاده از نیروی متخصص و با تجربه در زمینه اجرای برنامه های بازآفرینی از جمله متخصصین دانشگاهی و برگزاری کارگاه های آموزشی جهت افزایش آگاهی عمومی و در نتیجه تسریع در امر مشارکت مردمیمیتواند به حل و کاهش این معضلات منجر شود.

بازآفرینی، بافت ناکارآمد شهری، بازآفرینی یکپارچه شهری