محمود قربانی - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
راهله غریب نواز - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی

یکی از مولفه های اساسی برای رویارویی با تضادها و چالش ها، آینده پژوهی است که دانش در برگیرنده تمام جنبه های مطالعه و پژوهش درباره آینده می باشد. تلاش برای شناخت آینده سابقه ای کهن در فرهنگ بشر دارد و ریشه بسیاری از آداب، رسوم و سنن تاریخی نظیر ستاره شناسی، غیب گویی، کف بینی و طالع بینی در آن نهفته است. در دهه های اخیر، آموزش عالی به عنوان یکی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده جوامع پیشرفته و حتی کشورها در حال توسعه نقش بسیار مهم و حیاتی در رشد و توسعه علوم ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ایفا نموده است. به طور خاص، آینده پژوهی از مباحثی است که می توان آن را در زمره اصلی ترین دغدغه های دولتمردان، اندیشمندان و البته، پژوهشگران در دهه های اخیر تلقی کرد. آینده پژوهی های متعدد علمی در زمینه هایی همچون بازار کار، بازارهای مالی، بورس و سهام، فناوری های مختلف و توسعه پایدار موید حضور پررنگ ، بخشی از دانشگاهیان در این پژوهش هاست[1]. از دو دهه گذشته، همسو با تحولات جامعه و به منظور خلق آینده مطلوب و سیاستگذاری و برنامه ریزی بلندمدت نظام دانشگاهی، آینده پژوهی در آموزش عالی، اهمیت و ضرورت پیدا کرده است، به همین دلیل است که در این پژوهش به دنبال چیستی آینده پژوهی در آموزش عالی هستیم.

آینده، آینده پژوهی، آموزش عالی .