ساناز پورخورشیدی - کارشناسی ارشد روان شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، آذربایجانشرقی، تبریز
مهتا اسکندرنژاد - دانشیار گروه رفتارحرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، آذربایجانشرقی، تبریز
لیلا مهدیزاده فانید - استادیار ،دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، آذربایجانشرقی، تبریز

موضوع: اختلال طیف اوتیسم با اختلال در نقص ارتباطات اجتماعی و وجود رفتارها، علاقه ها یا فعالیت های محدود و تکراری مشخص می شود. ادبیات به مقایسه فعالیت بدنی و آمادگی جسمانی بر کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم توجه دارند که معمولا در حال پیشرفت هستند.اهداف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آموزش ایروبیک بر هماهنگی، سازگاری اجتماعی و نگرانی والدین کودکان اوتیستیک بود.روش تحقیق: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون بود. 28 کودک با دامنه سنی 5 تا 13 سال از بین نمونه های در دسترس در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. اینکودکان قبلا با توجه به نظر یک روانپزشک کودکان به همراه یک تیم پزشکی و بر اساس ملاکهای تشخیصی آخرین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی و بر اساس مقیاس رتبه بندی اوتیسم کارز، مبتلا به اختلال اوتیسم تشخیص داده شده بودند. از هر دو گروه پیش آزمون، تست زدن توپ به دیوار برای سنجش عملکرد حرکتی قبل از انجام آموزش و پرسشنامه وایلند و پرسشنامه پنسیلوانیا برای سازگاری اجتماعی و نگرانی والدین بعمل آمد. بعد از یک دوره تمرینی دوازده جلسه ای پس آزمون اول و پس از 12 جلسه آموزش، پس آزمون نهایی بعمل آمد.دستاوردها: نتایج نشان داد ورزش ایروبیک بر هماهنگی کودکان اوتیستیک تاثیر معناداری دارد . p≤0/05 اما تفاوتی در سازگاری اجتماعی و نگرانی والدین کودکان اوتیستیک مشاهده نشد . p≥0/05 با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت ورزش ایروبیک بر خلاف سازگاری های اجتماعی و نگرانی والدین میتواند بر عملکرد کودکان اوتیستیک تاثیرگذارد.

ایروبیک، اوتیسم، هماهنگی، سازگاری اجتماعی، نگرانی والدین