رضا قربانی صابر - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی صنایع
محمد رنجبر - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
سعید بلوچیان - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی
احمد ایزدی پور - استادیار، گروه مهندسی برق، دانشگاه امام رضا (ع)، مشهد، ایران

امروزه در نبرد ها استفاده از سامانه های هوشمند بسیار متداول شده است. در همین راستا سلاح­های هوشمند کاربرد فراوانی پیدا کرده اند که عمدتا وابسته به حسگر هستند. تطابق حسگر با سلاح و تهدید یا به اختصار تخصیص حسگر-سلاح/تهدید یکی از چالش­های صحنه نبرد و در زمره مسائل بهینه­سازی تخصیص منابع پیچیده است به گونه­ای که نتیجه نبرد­های پیشرفته امروزه تا حد زیادی وابسته به استفاده هوشمندانه از حسگرها و سلاح­های موجود برای افزایش تاثیرآنهاست. در این مقاله مساله حسگر-سلاح/تهدید به صورت یکپارچه مدل سازی شده است. مدل ارائه شده به دنبال حداکثر نمودن تخریب تهدیدها در یک افق زمانی مشخص و با رعایت محدودیت های عملیاتی می باشد. برای حل مدل از نرم افزار CPLEX استفاده شده است. همچنین یک الگوریتم فراابتکاری مبتنی بر GRASP برای حل مساله توسعه داده شده است. در پایان، با استفاده از تعدادی نمونه مساله که به صورت تصادفی ساخته شده­اند، نتایج پیاده سازی کلیه روش ها ارائه و مقایسه شده اند.

تخصیص منابع, زمان بندی, حسگر- سلاح/تهدید