سمانه عزیزمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه ایوان کی
کامران رضائی زاده مهابادی - مدرس گروه معماری و شهرسازی، دانشکده عمران و معماری دانشگاه ایوان کی
رعنا نیلی - مدیرگروه معماری، دانشگاه آزاداسلامی واحد پرند، تهران، پرند

معماری به عنوان یک هنر و همچنین ایجاد محیطی کالبدی میتواند یک عرصه جدید درمانی به حساب آید. گسترش بی رویهو بی برنامه توسعه شهرها، شرایط و کیفیات نامناسب شهری ای را منجر شده است که با ایجاد فشارهای روانی در افراد، اثراتسوئی بر سلامت اجتماعی-روانی-جسمی آنها میگذارد. فراغت، از ظهور تمدن ها جزئی جدایی ناپذیر از زندگی انسان ها بودهاست که دارای تعاریف متفاوتی است، چه در مشرق زمین و چه در مغرب زمین. در سویی از دنیا جنگ های سوری ای که توسطپادشاهان در میادین شهر برای سرگرمی مردم برپا می کردند، و در گوشه ای از دنیا مثل تبریز، حاکمان، افرادی را برای گفتنلطیفه در کوچه و خیابان که باعث شادی مردم شود، می گماردند. با توجه به اهمیت ایجاد سلامت اجتماعی در جامعه، اینپژوهش صورت گرفته است. با گسترش بی رویه شهرها و جمعیت در تهران و همچنین عدم توجه به چگونگی گذران اوقات فراغتقشر پر اهمیت جوان، دچار نوعی سردرگمی شده ایم. این سردرگمی حاصل درک نکردن اهداف جامعه برای آینده است و همچنینفراموش کردن چگونگی شکل گیری شخصیت جوان جامعه است که از جمله مهم ترین سرمایه های ملی هر جامعه به شمار میروند. در این راستا اهداف این پژوهش پرداختن به تعریف این مشکل و ضرورت ها و علل انتخاب این موضوع می باشد که در ادامهطرحی پیشنهادی برای بهبود وضعیت ارائه خواهد شد.

طراحی، سلامت اجتماعی، اوقات فراغت، تعاملات اجتماعی