رامین خلیلی فرد - کارشناس ارشد جغرافیا برنامه ریزی شهری ،دانشگاه آزاد سمنان
محبوبه امیدی - کارشناس ارشد مهندسی عمران ،دانشگاه شهرکرد

شهر هوشمند امروزه به عنوان یک راهکار اصلی برای برونرفت از مشکلات و دستیابی به راهحلهای موثر در مقابل مشکلات شهری همواره مدنظر مدیران شهر است. اما گاهی همین موضوع نیز خود به دغدغه ای برای مدیران شهری تبدیل میشود زیرا در شهرهایی که از الکترونیکی شدن به سوی هوشمندی حرکت خود را آغاز کرده اند همواره رکنی اساسی به نام شهروند وجود دارد که بهدلایل مختلف همچون اعتمادنداشتن به فناوری، ناآشنایی با ظرفیتهای موجود در این عرصه یا حتی ناآشنایی با ابزارها یا نبود فرهنگ سازی مناسب، سیستم را با مقاومت روبه رو میکند. توسعه استراتژیهای شهر هوشمند بیشتر از آنکه به فناوری متکی باشد به شهروندان متکی است البته مردم خود در این خصوص آگاه هستند اما مشکلی که با آن مواجه هستیم موضوع اعتمادسازی است چراکه مردم نگران هستند که در فرایند هوشمندسازی، اطلاعات شخصیشان مورد تعدی قرارگیرد. امروزه دستیابی به اطلاعات به عنوان ابزار قدرت و برتری، توجه کشورها را به خود معطوف داشته و برتری نظامی جای خود را به برتری اطلاعاتی داده است. مفهوم شهر هوشمند در درجه اول شهر را به عنوان یک سیستم که دارای زیر سیستمهایمتعدد است، بررسی میکند .این عملکرد زیر سیستم ها به عنوان یک کل در نهایت به آنها اجازه میدهد که به شیوه هوشمند و هماهنگ رفتار کند از زمینه های شکل گیری شهر هوشمند، فراهم سازی زیر ساخت های خدمات اطلاعات و ارتباطات، آموزش شهروندان، اعتمادسازی، آمادگی و ظرفیت سازی در سازمان ها و نهادهای سرویس دهنده شهری می باشد. روش های هوشمندسازی محیط زیست که در حال حاضر می توان در زمینه کمک به حفظ آن می توان اشاره کرد شامل: پایش کیفیت و سلامت هوا، آب وخاک، سامانه های تشخیص زودهنگام سیل، زلزله، طوفان و آتش سوزی جنگل ها، اندازه گیری میزان آلاینده ها، ریزگردها و ذرات معلق موجود در هوا، اندازه گیری میزان آلاینده های تولید شده توسط کارخانجات و صنایع مختلف، کنترل میزان تشعشعات و امواج رادیویی موجود، مانیتورینگ سطح بارش برف و باران، نظارت بر میزان رطوبت خاک، لرزش ها و چگالی زمین، فضای سبز شهری، مدیریت پسماند و فاضلاب شهری، و ساختمان های هوشمند می باشد.

شهر هوشمند ، شهروند هوشمند ،مدیریت هوشمند ،شهر های مجازی آینده،