افسانه صحت - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه ازاد اسلامی، شیراز، ایران
پونه بانیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه ازاد اسلامی، شیراز، ایران
سوژا میثاقی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه ازاد اسلامی، شیراز، ایران
آرش رحمن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه ازاد اسلامی، شیراز، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سازگاری اجتماعی و کفایت اجتماعی نوجوانان در سال 1398انجام شد.روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون پس ازمون با گروه کنترل است. جامعه اماری این پژوهش شامل کلیه یدانش اموزان پسر دوره متوسطه شهر شیراز در سال 1398 بود. نمونه آماری شامل 32 نفر از این دانش اموزان بودند که با روشنمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب خواهند شد و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شد.سپس قبل از مداخله از هر دو گروه مورد مطالعه، به وسیله آزمون سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه تنظیم شناختیهیجانی گارنفسکی و همکاران (2001) پیش ازمون گرفته شد. افراد گروه ازمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هفتهای یکبار تحت درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند. بعد از تمام جلسات درمانی از هر دو گروه پس ازمون به عمل امد.نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر سازگاری اجتماعی و کفایت اجتماعی نوجوانان موثر بوده به طوری کهنمرات سازگاری اجتماعی و کفایت اجتماعی نوجوانان پس از مداخله درمان مبتنی بر شفقت در گروه ازمایش، نسبت به گروه گواهبه طور معناداری افزایش پیدا کرد.

درمان مبتنی بر شفقت، سازگاری اجتماعی، کفایت اجتماعی، نوجوانان