سحر حسن پور - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
عبدالنبی شریفی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

ثابت شده که پارک و فضای سبز شهری مزایای اقتصادی، اجتماعی، اکولوژیکی، و زیباشناسی گسترده­ای دارند و نقش مهمی در پایداری شهرها ایفا می­کنند. منطقه سه شهر اهواز با وجود مشکلاتی چون همجواری­های نامناسب، کمبود پارک، توزیع نابرابر پارک، دسترسی نامناسب به همراه شدت گرما، وجود آلودگی حاصل از صنایع و گرد و غبار، انجام پژوهشی در ارتباط با وضعیت پارک­ها را ضروری ساخته است. بنابراین، هدف پژوهش ارزیابی الگوی پراکنش پارک­ها در منطقه سه شهر اهواز است. رویکرد پژوهش کاربردی و روش انجام آن توصیفی و تحلیلی است. اطلاعات به صورت کتابخانه­ای و اسنادی جمع­آوری شده است. 5 شاخص کمی و 7 شاخص کیفی برای ارزیابی پارک­ها در نظر گرفته شدند. این شاخص­ها به­وسیله ابزارهای موجود در نرم­افزار ArcGIS مورد بررسی قرار گرفتند. از نرم­افزار PROMETHEE نیز برای رتبه­بندی پارک­ها استفاده شد. محاسبات نشان دادند که توزیع پارک­ها در تناسب با تراکم جمعیتی نیست، از 30 محله منطقه سه اهواز، 25 محله در ارائه خدمات پارک به ساکنان خود با مشکل مواجه­اند، پارک­های این منطقه، در شاخص­های مساحت، پوشش جمعیتی، سرانه، سلسله­مراتب، دسترسی، مرکزیت، مجاورت با کاربری­های ناسازگار و پیک ترافیک شرایط مطلوبی ندارند، محلات سازمانی متعلق به شرکت نفت بیشترین برخورداری از پارک را دارند، و از لحاظ شاخص­های کمی و کیفی، پارک ده قطعه­ای با Phi = 0/303 مطلوب­ترین و پارک کارون با Phi = - 0/336 نامطلوب­ترین پارک این منطقه است. بنابراین نتیجه­گیری می­شود که توزیع پارک­ها در منطقه سه اهواز در تناسب با استاندارد سطح و سرانه و معیارهای مطلوبیت مکانی نیست.

الگوی پراکنش, شاخص های کمی و کیفی, پارک های شهری, شهر اهواز