ابوالفضل قنبری - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمد باقر علیزاده اقدم - دانشیار علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
معصومه آدمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

هدف این پژوهش، تشریح نقش گردشگری بر کیفیت زندگی ساکنان شهر تبریز بر اساس مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) بود که نشان دهنده ارتباطات مستقیم بین تاثیرات گردشگری، قلمرو زندگی خاص و کیفیت زندگی ساکنان می باشد، برای این منظور از نرم افزارهای LESREL و SPSS 22 کمک گرفته شده است. این تحقیق بر مبنای نوع پژوهش، کاربردی و روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است. در این تحقیق جمع آوری داده ها از طریق توزیع پرسشنامه و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق، عموم مردم محلی بالای 15 سال شهر تبریز است که برای تعیین حجم نمونه و روش نمونه گیری، به ترتیب از روش تعیین حجم نمونه کوکران و نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. یافته های تحقیق، نشان از وجود رابطه معنادار و تایید فرضیه های تاثیرات اقتصادی گردشگری روی قلمرو رفاه مادی با ضریب 29/0، تاثیرات اجتماعی گردشگری روی قلمرو اجتماع محلی با ضریب 31/0، تاثیرات فرهنگی گردشگری روی قلمرو رفاه هیجانی با ضریب 26/0، تاثیرات محیطی گردشگری روی قلمرو رفاه سلامت و امنیت با ضریب 46/0 داشت. تاثیر اقتصادی گردشگری روی کیفیت کلی زندگی مثبت 01/0، و همچنین تاثیر فرهنگی گردشگری روی کیفیت کلی زندگی مثبت 30/0 ارزیابی شد. تاثیرات قلمرو رفاه مادی روی کیفیت کلی زندگی مثبت 05/0، تاثیرات قلمرو رفاه هیجانی روی کیفیت کلی زندگی 49/0 و تاثیرات قلمرو رفاه سلامت و امنیت روی کیفیت کلی زندگی 19/0 برآورد شد. همچنین مدل کلی ساختار نظری فرضیه های اصلی تحقیق با ضریب مستقیم تاثیرات گردشگری روی کیفیت کلی زندگی 08/0 به دست آمد. یافته های کلی نشان داد که رابطه مثبتی بین تاثیرات گردشگری و قلمروهای خاص زندگی وجود دارد. بدان معنی که وقتی درک مثبت ساکنان از آثار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی گردشگری افزایش می یابد و رضایت آن ها از رفاه مادی، اجتماع محلی، رفاه هیجانی و سلامت و امنیت نیز افزایش می یابد که همین افزایش کیفیت کلی زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.

گردشگری, قلمروهای زندگی خاص, تاثیرات گردشگری, رضایت از زندگی, شهر تبریز