سعیده طیبی - کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده فنی و حرفه ای فاطمیه بندرعباس
سیدحجت مصطفی زاده - دانشجوی دکتری مهندسی سازه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، مرکز آموزش بین الملل
مصطفی ظهرابی - کارشناسی ارشد مهندسی سازه، کارشناس فنی شهرداری شیراز

جداگری لرزه ای، از روش های نسبتا جدید طراحی لرزه ای است که با هدف کاهش نیاز لرزه ای سازه و بهبود پاسخ های دینامیکی سیستم سازه ای به کار می رود. این مقاله، به بررسی رفتار لرزه ای تعداد سه ساختمان فولادی مجهز به سیستم جداگری لرزه ای که به ترتیب 1، 3 و 7 طبقه منظم و نامنظم در پلان و با سیستم قاب خمشی متوسط و مهاربندی هم محور که طراحی لرزه ای اولیه آنها بر اساس استاندارد 2800 ایران صورت گرفته، می پردازد. همچنین، به منظور طراحی سیستم سازه ای با جداگرهای الاستومری هسته سربی و مطابق با دستورالعمل طراحی جداگرهای لرزه ای (نشریه 523 سازمان برنامه و بودجه) استفاده شده است. در ابتدا جزئیات طراحی جداگرهای پایه ای الاستومری تشریح می شود، سپس بارگذاری، گزارش تحلیل و طراحی ها و در نهایت نتایج حاصله بیان می شود. جزئیات ارائه شده برای قاب های فولادی مجهز به جداگرهای الاستومری به گونه ای است که نتایج حاصله از کاهش تاریخچه بر پایه و افزایش تاریخچه جابجایی بام ساختمان و افزایش زمان تناوب سازه های مورد نظر در مقایسه با حالت سازه بدون جداگر لرزه ای می باشد.

جداگر الاستومری، ساختمان فولادی، تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی