فاطمه سهیلی فر - دانشجوی دکتری گروه حسابداری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
محمد رمضان احمدی - استادیار گروه حسابداری، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران.
علیرضا جرجرزاده - استادیار گروه اقتصاد، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
سعید نصیری - مربی گروه حسابداری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

هدف:کارایی سرمایه گذاری از عوامل مهم تاثیرگذار بر عملکرد شرکت است. از طرفی تصمیمات تامین مالی به سبب تاثیراتی که غیر بهینگی ساختار سرمایه بر نرخ هزینه سرمایه و جریان های نقدی شرکت دارد، تصمیمات سرمایه گذاری را تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش به بررسی رابطه بین اندازه انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه و اندازه ناکارایی سرمایه گذاری های واحد تجاری پرداخته شده است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی و پس رویدادی است. در این پژوهش جامعه آماری تمامی شرکت های پذیرفته شده در بازار اوراق بهادار تهران هستند که از آن میان ۱۵۶۲ سال- شرکت درسال های ۱۳۹۶-۱۳۸۶ انتخاب شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که افزایش انحراف از سطح بهینه ساختار سرمایه سبب افزایش ناکارایی سرمایه گذاری می گردد. همچنین نتایج نشان می دهد که افزایش انحراف مثبت از ساختار سرمایه بهینه (بیش اهرمی) تاثیر منفی و معناداری بر بیش سرمایه گذاری و تاثیر مثبت و معناداری بر کم سرمایه گذاری در شرکت ها دارد. همچنین با افزایش انحراف منفی از سطح بهینه ساختار سرمایه، بیش سرمایه گذاری افزایش و کم سرمایه گذاری کاهش می یابد. نتیجه گیری: براساس یافته ها ساختار سرمایه بهینه، از طریق تعدیل جریان های نقدی در دسترس و نرخ بهره مورد انتظار، می تواند کارایی سرمایه گذاری را تحت تاثیر قرار دهد.

ساختار سرمایه بهینه, ناکارایی سرمایه گذاری, بیش سرمایه گذاری, کم سرمایه گذاری