رفعت حسینی نژاد

؛ تعمید ، غسل و شستشوی مقدسی است که جهت تطهیر از گناه و برای ایجاد هماهنگی جهت تشرف به ملکوت خدا انجام می شود.در نگارگری اسلامی نیز آب یکی از عناصر چهارگانه (که با غسل تعمید در ارتباط) است که مهمترین مفهوم مرتبط بازندگی استمفاهیم متعددی ازجمله روشنایی و پا کی و روان بودن را در برمی گیرد. مساله پژوهش این است که در مضمون غسل تعمید چهلایه های معنائی آشکار و پنهانی (در نگارگری اسلامی و نگارگری ارمنی) وجود داردوبا توجه به یکسان بودن موضوع نگاره ها چهعناصر مشابه و متفاوتی در آنها بکار رفته است. ازاینرو تحلیل این موضوع با رویکردهای جدیدی که در حوزه ی نقد هنری وزیباشناسی مطرح است، ضروری به نظر می رسد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی_تحلیلی است. در این تحقیق یک نگاره ازکتاب آثار الباقیه ابوریحان بیرونی و یک نگاره از انجیل (موجود در موزه وانک) متعلق به جلفای نو با رویکرد آیکونولوژی مورد مطالعهقرارگرفته و لایهی پنهان معنایی که در طی سه مرحله حاصل گردید معطوف به کهن الگوی آب و غسل تعمید است.

تعمید، آیکونولوژی، هنر ارمنی، آثارالباقیه