نسیم برجی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد رباط کریم

این پژوهش با هدف بررسی حقوقی به تحصیل دارایی های نامشروع در پرتو قراردادها صورت گرفته و روش مورد استفاده به صورتکتابخانه ای بوده است .یافته ها و نتایج نشانگر این است که در صورت پذیرش قاعده دارا شدن بدون سبب میباید به لزوم تحقق دارا شدنحکم نمود، گر چه بررسی موادی از قانون مدنی نشان میدهد که دارا شدن در صورتی که همراه درخواست و اذن خوانده بوده موجبمسئولیت او می شود و در بقیه موارد، صرفنظر از مصادیق استثنایی، اصو لا برای حکم به استفاده بلاجهت کافی نیست. همچنین نبودمنفعت شخصی وتقصیر خواهان به عنوان شرط استفاده بلاجهت پذیرفته شده. زیرا نفع شخصی موجب می شود دارا شدن بدون سببمحسوب نشود و تقصیر خواهان نیز طبق قاعده اقدام موجب می شود تا او دیگر مستحق چیزی نباشد. مداخله در امور دیگری تنها درشرایط خاصی پذیرفته شده و درغیر این صورت، اقدام به ضرر خویش محسوب می شود ودعوی استفاده بلاجهت او مسموع نخواهد بود. درحقوق ایران، با وجود دعوای قراردادی علیه همان خوانده نمی توان به دارا شدن بدون سبب، استناد کرد اما اگر دعوای قراردادی علیهشخصی غیر از خوانده بود و آن دعوی به دلیلی امکان اقامه نداشته باشد، گفته شده است که اگر عدم امکان اقامه دعوی دیگر به دلیلورشکستگی واعسار خوانده باشد، می توان دارا شدن غیر عادلنه را طرح نمود، ولی به نظر می رسد دلیلی برای این نظر وجود ندارد.

تحصیل دارایی، نامشروع، ضمانت اجرا ، جبران خسارت