سلمان آذربایجانی - دانشجوی دکتری رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی ، دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان
مهرداد صادقی - استادیار گروه مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

تئوری مدیریت علمی تیلور، از جمله بنیادی ترین تئوری های علم مدیریت است به گونه ای که ابزار مهمی برای افزایش بهرهوری در مقوله مدیریت است. مشهورترین اصل مدیریت علمی تیلور این است که کارگران باید تنها آنچه را که مدیران، برنامه ریزیمی کنند انجام دهند. او معتقد است که روش های علمی باید جایگزین روش های سرانگشتی بشود و نهایت دقت در انتخاب،آموزش و ارتقاء کارکنان برای انجام وظایف کاملا واضح بکار گرفته شود. برای فراهم کردن اصول مدیریت علمی باید مدیران باکارگران همکاری کنند، مسئولیت به صورت مساوی میان مدیریت و کارکنان تقسیم شود وظیفه ی تصمیم گیری با مدیران باشد.به منظور پیاده سازی اصول مدیریت علمی باید برای همه ی فرآیندها از کارسنجی و زمان سنجی استفاده کرد، برای وظایفچندگانه از سرکارگر عملیاتی باید استفاده کرد، برای تعیین اهداف باید بخش برنامه ریزی در سازمان ایجاد شود. از اصل استثناءتوسط مدیریت استفاده شود. از کارت های دستورالعمل برای وظایف کارگران باید استفاده کرد و برای انجام موفق کارها بایدپاداش بزرگ ارائه شود. لذا هدف اصلی پژوهش حاضر نقد اصول مدیریت علمی تیلور است. نقد می تواند از زمره روشهایموثر برای سنجش کیفیت و مشخص کردن نقاط قوت و ضعف مدیریت علمی تیلور باشد. با بهره گیری از این امکانسودمند می توان فقره های اطلاعاتی را پالایش نمود. نقد اصول مدیریت علمی تیلور در چارچوبی تحلیلی مطرح میشود که این قالب مدون می تواند در ارتباط با زمینه های مختلف موضوعی به نقش آگاه سازی خود بپردازد وراهکاری اثربخش برای سنجش درستی اثر است. این پژوهش، از جهت نوع، توسعهای کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی - تحلیلی و از نظر نوع داده ها، کتابخانه ای اسنادی محسوب می شود.

مدیریت علمی، مدیریت کلاسیک، تیلور