امیرمحمد باقی - دپارتمان دندانپزشکی، دانشگاه خاور نزدیک، قبرس

بخش تحتانی صورت به ویژه فک پایین بیش از سایر نواحی موردشکستگی قرارمی گیرد، حال انکه از میان شکستگی ها، کندیل به سبب وضعیت آناتومیک منحصر به فرد خود حائز اهمیت ودقت می باشد. این تحقیق با هدف شناخت علل و میزان شیوع شکستگی کندیل انجام شد.مواد و روشهااین تحقیق اپیدمیولوژیک از طرح و علل شکستگی های کندیل به صورت گذشته نگر با استفاده از پرونده بیماران در طی 10 سال (2009-2019)صورت پذیرفت. اطلاعات مربوطه شامل سن، جنس، محل آناتومیک، علت شکستگی، نوع درمان و عوارض پس از درمان بودند. از نظر سنی بیماران بین 10الی 70سال سن داشتند و شایعترین دهه سنی 20-30 سال بود. از 134 نفر 78 درصد را مردان تشکیل میدادند. از مجموع 475 بیمار با شکستگی فک پایین که به بخش جراحی فک و صورت کلینیک تبریز در طی این 10سال مراجعه کرده بودند 134 نفر((2/28 درصد دچار شکستگی کندیل بودند.یافته هانتایج نشان دادند که شایع ترین موقعیت های شکستگی، شکستگی های ساب کندیلر بودند. شکستگی های یک طرفه میزان بیشتری 1/70) درصد) را به خود اختصاص دادند. از میان شکستگی ها، بیش از %42 آنها ناشی از تصادفات ترافیکی بودند. بیشتر بیماران( (8%/88به روش بسته تحت درمان قرار گرفتند.نتیجه گیری شکستگی های کندیل 2/28) درصد )از کل شکستگی های فک پایین را در این مطالعه به خود اختصاص دادند. شایع ترین محل شکستگی، ساب کندیلر بودند. شایع ترین علت شکستگی تصادفات ترافیکی بودند. شایع ترین روش درمانی برای شکستگی فک پایین روش بسته بود. میزان شکستگی در مردان بیش از زنان بوده و شایعترین عارضه پس از درمان شکستگی، آنکیلوز بود.

شکستگی، کندیل، تروما، اپیدمیولوژی