علیرضا فتاحی کتی لته - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران

از جمله اعمال حقوقی مهم بیان شده در قانون مدنی ایران وصیت می باشد و اختصاص باب اول از قسمت چهارم قانون مدنی به آن، بیانگر اهمیت بالای وصیت از دیدگاه قانونگذار و نقش مهم و بی بدیل آن در حقوق اشخاص است. با گسترش استفاده ی کاربران از حساب های مجازی و ذخیره ی اطلاعات در آنها ، عقل و انصاف حکم می دهد که با توجه به ارزش مالی حساب ها و اطلاعات موجود در آن و نیز حاکمیت قاعده ی فقهی تسلیط ، کاربران این حق را دارا باشند تا در زمان حیات خود، با استفاده از این عمل حقوقی ، حساب ها و محتوای آن را برای اهداف مختلفی برای پس از مرگ شان، به اشخاص دیگر انتقال داده و یا مدیریت آنها را به دیگری بسپارند. در این میان بسیاری از شرکت های ارائه دهنده خدمات حساب های مجازی با استفاده از خلا قانونی موجود، به بهانه های مختلف از قبیل نقض حریم خصوصی کاربران و یا غیر قابل انتقال بودن حساب و محتوای آن، مقابل این عمل مقاومت نشان می دهند. با توجه به خلا قانونی موجود در نظام حقوقی ایران و بسیاری از کشورهای دیگر در تعیین تکلیف سرنوشت حساب های مجازی پس از مرگ کاربران و همچنین ناتوانی کتب علمی و فقهی و مقالات مرتبط در رفع ابهام ازاین موضوع ؛ در این پژوهش نظری که با هدف بررسی امکان وصیت حساب و اطلاعات مجازی صورت گرفته، موضوع با روش تحلیل محتوا بررسی شده و اطلاعات مورد نیاز از کتب حقوقی و منابع معتبر فقهی، مقالات و پایان نامه های مرتبط ،قوانین و مقررات مرتبط در حقوق ایران و دیگر کشور ها و نیزبرخی آرای صادره توسط دادگاه های خارجی جمع آوری شده است این نتیجه کلی برداشت می شود که کاربران با رعایت شرایط خاصی می توانند اقدام به وصیت حساب های مجازی و اطلاعات موجود در آنها کنند.

حساب مجازی، اطلاعات، وصیت، حریم خصوصی ،قاعده تسلیط