مصطفی گرجی - دکتری زبان و ادبیات فارسی ،استاد ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور واحد تحصیلات تکمیلی
بهناز افضلی هرسینی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی
مهدیه رحیمی نژاد - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی

داستان موسی و شبان مولوی، مناظرهای بین موسی و فردی ساده دل است که در قالب مناجات شبان با خداوند، سرزنش موسی را در پی دارد. داستان موسی و سنگتراش منسوب به عبید زاکانی نیز به همان سبک و سیاق سروده شده است و در برابر این دو روایت شعر پیش از اینها قیصر امینپور، از زبان کودکی است که تصور خود را از خداوند تصویر می کند. در این پژوهش، این سه روایت، از دو جنبه ی محتوایی و زیست تجربه ی مشترک مورد بررسی قرار میگیرند. از لحاظ محتوایی، هر سه روایت حاوی مضامین دینی و عرفانی، درباره ی تصور انسان کلاسیک و معا صر از خداوند، از جمله مبحث چالشی تشبیه و تنزیه است و از لحاظ زیست تجربه، هر سه دارای تجربه ی زیستی مشترکی است که برآیند آن، زبان ساده و صمیمانه و قابل فهم روایتهاست. زیرساخت همه این نوع روایت ها بر مبنای تقابل تشبیه و تنزیه درباره مساله تجربه زیسته انسان محدود با هستی نامحدود است که تنها راهکار رهایی و پاسخ به آن همان اصلی است که از آن به حکمت به من چه تعبیر می شود.

موسی و شبان، موسی و سنگتراش، عبید، قیصر امینپور، زیست تجربه.