زهرا فروزنده شهرکی - وابستگی سازمانی نویسنده دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
علی فروزنده - وابستگی سازمانی نویسنده دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
محبوبه تاجی - وابستگی سازمانی نویسنده دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سمیرا کریمی شهرکی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

اصطلاح سلامت معنوی در اواخر دهه هشتاد میلادی به عرصه علوم پزشکی وارد شد و متعاقبا توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یکی از ارکان سلامت مطرح گردید. بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی کیفیت زندگی، درک افراد از موقعیت خود در زندگی از نظر فرهنگ سیستم ارزشی که درآن زندگی می کنند، اهداف، انتظارات، استانداردها و اولویت هایشان است پرستاران به دلیل ماهیت کاری خود، در معرض استرس های فراوانی قرار دارند که از آن جمله می توان به ارتباط مستمر و طولانی با بیماران بدحال، مسئولیت زیاد، درخواست های شغلی زیاد ، عدم برخورداری از تسهیلات رفاهی و تفریحی کافی و فقدان حمایت های روانی اشاره نمود. در مطالعه حاضر که باهدف بررسی وضعیت سلامت معنوی و ارتباط آن با کیفیت زندگی در زنان پرستار انجام شدیافته ها نشان داد کیفیت زندگی در هر دو بعدجسمی و روانی در محدوده متوسط قرار داشت و 3 / 38 % از پرستاران سلامت معنوی بالایی داشتند . طبق یافته های این پژوهش سطوح بالای سلامت معنوی با ابعاد مختلف کیفیت زندگی پرستاران مورد مطالعه ارتباط مثبت و معنی داری داشت.

سلامت معنوی، پرستاران، کیفیت زندگی