کیانا نورانی - دانشجوی رشته نقاشی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

کودکی در عمق وجود همه ی ماست و با چشمان اوست که همگی روزی به این عالم نگاه کرده ایم.انسان ها ذاتا فعال هستند و بازی یکی از شیوه های تخلیه ی انرژی اضافی است. لذا نقاشی می تواند به منزله ی نوعی بازی برای کودکان مطرح باشد. از طریق نقاشی فرد می تواند آنچه را که در ضمیر ناخودآگاه دارد بیان کند. همه ی نقاشی ها دارای عمق و محتوا هستند؛ تصویری که کودکان از خودشان می کشند، با تصویری که آنها از خودشان در ذهن دارند، ارتباط مستقیم دارد. کودکان با نقاشی بسیاری از خواسته ها، تمایلات، امیال و آرزوهای درون ناخودآگاه خود را روی کاغذ ترسیم می کنند. روان درمانی هنری، نیازی به جزئیات مهارتی و تکنیکی ندارد و منظور از نقاشی درمانی، نقاشی پروری نیست بلکه منظور ارائه آزادانه احساسات، و عواطف و نیازها وحتی دانسته های فرد است. نقاشی و سایر هنرها مانند پلی بین دنیای درون و واقعیت های خارجی قرار می گیرند و تصویر همانند یک میانجی عمل کرده و جنبه های خودآگاه و ناخودآگاه گذشته، حال و آینده درمانجو را منعکس می کند. در این تحقیق به معرفی انواع نمادها و مفاهیم آنها از نظر نظریه پردازان و روانشناسان می پردازیم.

نقاشی، روان درمانی هنری، ضمیر ناخودآگاه، روانکاوی