مریم اسمعیل شهمیرزادی - دانشجو کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
حسین کشاورز افشار - استاد یار، گروه روان شناسی تربیتی و مشاوره ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
مسعود غلامعلی لواسانی - دانشیار،گروه روان شناسی تربیتی و مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

با توجه به روند رو به افزایش استفاده از اینترنت در بین نوجوانان و پیامدهای منفی که در جنبه های گوناگون برای این قشر از جامعه به وجود آورده، انجام مداخلات موثر برای پیشگیری و درمان وابستگی به اینترنت ضروری است. لذا در این پژوهش به بررسی اثربخشی رویکرد راه حل مدار بر وابستگی به اینترنت دانش آموزان دختر دبیرستانی می پردازیم. روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم دبیرستان پیامبر با جمعیتی بالغ بر 500 دانش آموز در سال تحصیلی 98-97 بود. برای انتخاب نمونه، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و به دو گروه 15 نفری تقسیم گردیدند. مداخله درمانی(رویکرد راه حل محور)، صرفا بر روی گروه آزمایش در هشت جلسه 45 دقیقه ای یک بار در هفته انجام شد. پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکووا) ، تک متغیره (آنکووا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد که مشاوره گروهی راه حل محور بر وابستگی دانش آموزان به اینترنت در مرحله پس آزمون تاثیر داشته است (مقدارF چند متغیری برابر با 7/25 است که در سطح 0/05 از لحاظ آماری معنادار میباشد) . اما این تاثیر در مرحله پیگیری تایید نشد (مقدارF چند متغیری برابر با 0/80 است که در سطح 0/05 از لحاظ آماری معنادار نیست) . بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش در کنار سایر مداخلات شناخته شده و استاندارد موجود، می توان از جلسات مشاوره گروهی راه حل محور در جهت کاهش وابستگی نوجوانان به اینترنت بهره برد.

مشاوره گروهی، رویکرد راه حل محور، وابستگی به اینترنت، دانش آموزان دبیرستانی