محمد ایوب میگونی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

فضاهای عمومی شهری به عنوان کانونی که اقشار مختلف مردم در آن حضور می یابند، نیازمند طراحی آگاهانه هستند، به نحوی که رضایت مخاطبان را جلب نماید. یکی از معیارهای فراهم نمودن آسایش شهروندان در چنین فضاهایی، ارتقای امنیت در فضاهای عمومی شهری است. امنیت به عنوان عاملی روانی، بر کشش و جذابیت فضای شهری می افزاید و آن را به مامنی برای تجلی مدنیت تبدیل می کند. قدر مسلم امنیت محیط نه تنها تحتتاثیر بروز جرایم و ناهنجاری های رفتاری خدشه دار می شود بلکه گاهی به سبب به تصویرکشیدن محیطی ناآشنا و پرتنش در ذهن فرد موجب ایجاد حس ناامنی می شود. از این هدف مقاله حاضر بررسی نقش شاخص های امنیت در فضاهای عمومی شهری با تاکید بر ساختار کالبدی، نمونه مورد مطالعه 7 تهران است. روش آن اسنادی و از نوع توصیفی تحلیلی با مطالعه متون و بررسی تطبیقی نظریات مربوطه پس از پرداختن به کلیه مفهومی امنیت شهری و بررسی دیدگاه های مرتبط دراین خصوص شاخص های تحلیل امنیت در فضاهای شهری را مورد واکاوی قرار داده است. نتایج بیانگر این هست فضای عمومی شهری بر رفتار شهروندان تاثیر گذار است و با خلق فضاهای عمومی که نظارت و مشارکت محلی واجتماعی را افرایش دهند می توان از وقوع جرم جلوگیری کرد.

امنیت، ساختار کالبدی، فضاهای عمومی، مناطق شهری