کامران رضائی زاده مهابادی - مدرس گروه معماری ، دانشکده عمران و معماری ، دانشگاه ایوانکی ، سمنان، ایران
تارا حسن زاده - گروه معماری، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ایوان کی ، ایران
نیلوفر تکبیری - گروه معماری، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ایوان کی ، ایران

از آنجایی که معماری یکی از ظاهر بیرونی فرهنگ یک جامعه است نماد مناسبی برای مطالعه (فرهنگ) آن جامعه محسوب می شود و هر فرهنگ دارای معماری مختص به خود است. نقوش تزئینی همیشه یکی از ارکان تفکیک ناپذیر معماری ایرانی است. معماران ایرانی از دیرباز از این رکن درجهت ایجاد یک منظر بصری مناسب استفاده کرده اند. از دیرباز معماری ایرانی دارای یک روح اصیل بود. در تهران بناهای متعددی از دوره قاجارشناسایی شده است که بنای موردپژوهش خانه هایی در این پژوهش می باشد. این بنا را از نظر اصول معماری و شیوه ی ساختمان تلفیقی از معماری سنتی و غرب میباشد. در این مقاله ابتدا نحوه طراحی و ساخت این بنا ازلحاظ ساختار معماری و تزئینات موردبررسی قرار میگیرد و سپس مقایسه این بنا با بناهای دیگری که در این دوره وجود دارد، نظیر خانه کوچه هفت تن، خانه مینایی، خانه قوام الدوله صورت میگیرد. با مطالعه عناصرمعماری و طراحی خانه های مذکور، اصالت و وحدت رویه در طراحی و معماری و نوع مصالح نمود پیدا می کند.

خانه های قاجاری؛ تزیینات؛ خانه موتمن الاطبا؛ خانه قوام الدوله؛ خانه مینایی