هاجر صادقی دهلان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده هنر و معماری گروه هنرهای تجسمی موسسه آموزش عالی مازیار، تهران، ایران
پژمان دادخواه - دکتری فلسفه هنر ، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

از نظر ساختار روایی شخصیت یکی از عناصر واقعی و عینیت دهنده به زندگی اجتماعی داستان است. انسان و یا به عبارت دیگر شخصیت، اساس و پایه ی هر داستانی است. بدون شخصیت، هیچ داستانی شکل نمی گیرد و کمتر حادثه ای به وجود می آید؛ در صورت به وجود آمدن هم هیچ تاثیر عاطفی روی مخاطب نخواهد گذاشت. در واقع شخصیت های داستانی با مجموعه ای از رفتار، گفتار و افکاری که توسط خالق آنها بیان می شوند به وجود می آیند و تنها در همین محدوده می توانند در داستان نقش ایفا کنند. با توجه به اصل شخصیت پردازی در سینما و انیمیشن، شخصیت ها بهترین و بارزترین عوامل ارتباط با هنرمند خالق اثر هستند که با افزودن خصوصیاتی جزئی و منحصر به فرد ی توان هر شخصیت را دارای خصایص مستقل از دیگری کرد. برخی نظریه پردازان شخصیت را و برخی دیگر داستان را مهم تر دانسته اند و برای آنها دسته بندی هایی قائل شده اند؛ اما در این پژوهش سعی شده است که به نظریات معروف تر در این زمینه اشاره شود و در نهایت تصویر کلی ای از شخصیت به خوانندگان ارائه داد. به بررسی تفاوت شخصیت ها در انیمیشن و داستان می پردازیم و به انواع آنها از مناظر مختلف نگاهکوتاهی می اندازیم. هدف از انجام این مقاله، جمع آوری نظریات نویسندگان مختلف در بحث شخصیت و شخصیت شناسی است. ابتدا به مجموعه ای از نظریات نویسندگان دیگر راجع به شخصیت ها اشاره می شود، سپس به رابطه ی روانشناسی و شخصیت به عنوان عاملی مهمی در درک بیشتر شخصیت و در نهایت به نقش شخصیت در پیشبرد پیرنگ اشاره می شود

درام، کنش، روانشناسی شخصیت، شخصیت پردازی