حسین غلامی - دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی

مطالعه و بررسی الگوشناسانه موضوعات، نه تنها به تبیین نظام مند تحولات آن موضوعات مدد می رساند، بلکه زمینه شناخت چگونگی تحولات و دگرگونی های مفهومی و معنایی مسائل مورد بررسی را نیز فراهم می نماید. عدالت کیفری اطفال با توجه به موضوع مورد مطالعه آن  رفتارهای پرخطر و جنایی کودکان و نوجوانان و نیز جایگاه آسیب پذیر و غالبا آسیب دیده آن ها موضوع تامل ها و سیاست گذاری های متفاوتی واقع شده است، به نحوی که گونه های مختلف پاسخ دهی به بزه و بزهکاری را نیز تجربه کرده است. بی تردید گزینش مدل مطلوب پاسخ به بزهکاری اطفال، اگرچه بر اساس منابع الهام بخش سیاست گذاری جنایی در قلمرو ملی صورت می پذیرد، آشنایی به گونه های پاسخ های مذکور و آثار و نتایج آن خالی از فایده نخواهد بود. در این مقاله، بی آنکه در مقام بررسی الگوی غالب بر سیاست کیفری/ جنایی ایران ناظر بر اطفال بزهکار باشیم و یا در اندیشه تجویز الگویی خاص در این باره باشیم، به تبیین مهم ترین گونه های پاسخ دهی به بزهکاری اطفال و بیان مختصر برخی آثار و نتایج آن می پردازیم.  

عدالت کیفری اطفال, الگوی رفاه, الگوی عدالت کیفری, الگوی حداقل مداخله, الگوی عدالت ترمیمی, الگوی مدیریت خطر (ریسک)