نگین دری - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه تهران پردیس بین الملل کیش.کیش.ایران
شهناز هندلانی - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران
پریسا کلاهی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران ، ایران
سهیلا رحمانی - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان روانشناسی مثبت گرا برکیفیت زندگی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان دربیمارستان امام حسین (ع) انجام شد. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه تجربی است. در این پژوهش 30 نفر از بیماران مبتلا بهسرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) استان تهران مبتنی بر معیارهای پژوهش به عنوان نمونه مطالعهانتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (n=15) و کنترل (n=15) قرار گرفتند. نمونه های مطالعه در هر دوگروه، در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به دو پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه تاب آوری کانر بیماران مبتلا به سرطانپستان پاسخ دادند. گروه مداخله به مدت 8 جلسه تحت مداخله درمان روانشناسی مثبت گرا قرار گرفت، در حالی که گروه کنترلهیچ مداخله ای را دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهشنشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل پس از اجرای مداخله درمان روانشناسی مثبت گرا در کیفیت زندگی و تاب آوری تفاوتمعناداری وجود دارد (p> 0/05). با توجه به نتایج پژوهش، درمان روانشناسی مثبت گرا در کیفیت زندگی و بهبود تاب آوریبیماران مبتلا به سرطان پستان تاثیر دارد. پیشنهاد می شود که روانشناسان به منظور بالا بردن کیفیت زندگی و تاب آوری بیمارانمبتلا به سرطان پستان، مداخلات درمان روانشناسی مثبت گرا را در مرحله درمان رادیوتراپی بکار بندند.

مداخلات روانشناسی مثبت گرا، تاب آوری، بیماران زن، سرطان پستان، کیفیت زندگی