حسین غضنفری - دانشجوی دکترای مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس
سید حمید خداداد حسینی - استاد دانشکده مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس (نویسنده مسئول)
اسدالله کردناییج - استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
عادل آذر - استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس

توسعه شرکت ها می تواند با استفاده از راهبردهای داخل سازمانی یا خارج سازمانی محقق شود. از مهم ترین اقدامات اکتشافی خارج سازمانی می توان به تشکیل اتحادهای راهبردی،[i] مشارکت مخاطره آمیز مشترک،[ii] تصاحب[iii] یک شرکت یا سرمایه گذاری در شرکت های نوپا توسط شرکت مادر اشاره کرد. سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی، از راهبردهایی است که توسط شرکت های بزرگ در صنایع مختلف، در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. در ایران نیز استفاده از این روش به ویژه در میان شرکت های فعال در صنایع حوزه فناوری اطلاعات در حال رشد است. تحقیق حاضر سعی بر طراحی مدل سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی برای شرکت های ایرانی دارد. با توجه به اینکه پیش از این کمتر مطالعه ای در این خصوص و به ویژه در سطح کشور انجام گرفته است، در این مطالعه روش اکتشافی نظریه پردازی بنیادی برای ارائه مدل به کار گرفته شده است. در این روش، داده ها از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با خبرگان صنعت و دانشگاه جمع آوری شده و در سه مرحله کدگذاری و بر اساس رویکرد نظام یافته، مدل در قالب پارادایم ارائه شده است. در مدل ارائه شده، سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی به عنوان پدیده اصلی شناسایی شده و عوامل علی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، اقدامات و کنش های مرتبط با پدیده و پیامدهای این اقدامات معرفی شده اند. در ادامه قضیه های مستخرج از مقوله های شرح داده شده ارائه شده اند. در نتیجه گیری پژوهش به سهم علمی این تحقیق و محدودیت های آن اشاره شده است. [i]. Strategic Alliances [ii]. Joint venturing [iii]. Acquisition

سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی, نظریه پردازی بنیادی, نیاز به نوآوری, مدیریت صنایع, مخاطره پذیری