ناصر بنیادی

شرایط توسعه و شهرنشینی، در مناطق مختلف سرزمینی به شرایط بحرانی نزدیک می‌شود. در چنین وضعی نیاز به اقدامی جدی در جهت حفظ حقوق مردم و جلوگیری از گسترش فساد در شئون مختلف توسعه و عمران، از طراحی و تصویب تا اجرا و نظارت و ارزیابی روز به روز ملموس تر می‌گردد. اگر  در سال 1375 که برای نخستین بار وزارت مسکن و شهرسازی (وقت) در مقابل تخطی از مقررات شهرسازی عکس العمل نشان داد ولی افراد محدودی از این اقدام حمایت کردند، امروزه با خشک شدن دریاچه‌ها و آبگیرها و هجوم ریزگردها و آلودگی و تراکم نفس‌گیر شهرها،  لزوم کنترل شرایط محیطی و توسعه کالبدی به خواست بلادرنگ مردم سرزمین ما درآمده است و مسئولین نیز به ضرورت پیگیری آن پی‌برده‌اند. پیداکردن راه‌حل برای این معضل تنها از طریق استفاده از تجارب کشورهای دیگر در حال توسعه که شرایطی مشابه دارند امکانپذیر و قابل پیگیری است.   این پژوهش طی قرارداد فیمابین دفتر نظارت بر طرح های توسعه و عمران حوزه معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی و گروه مطالعات شهرسازی در پژوهشکده معماری و شهرسازی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در دست انجام است. هدف از آن تهیه پژوهشی کتابخانه‌ای که به قفسه‌های کتابخانه بازگردد، نیست؛ بلکه پژوهشی در نظر است که با تلاش در جهت مشارکت نهادهای حرفه‌ای و تخصصی و سازمان‌های مردم نهاد، طیف بیشتری از مردم را درگیر موضوع ساخته و از احتمال غیر فعال شدن مجدد آن بکاهد.

حریم , شهر , نظام پایش