ناصر بنیادی
زهرا تمجیدی

نظام برنامه­ ریزی فضایی و شهرسازی هر کشور شامل حقوق و قوانین، تشکیلات اجرایی و طرح های توسعه شهری است. حتی اگر در بعضی از کشورها در برنامه ریزی شهری از الگوهای نسبتاً مشابهی استفاده شود، ولی ساختارهای متفاوت حقوقی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ویژه هر کشور، آن ها را از یکدیگر متمایز می سازد. در کشور ایران نیز، نظام شهرسازی از نبود مدیریت یکپارچه توسعه شهری و منطقه ای، ناکارامدی ساختار حقوقی در تامین قوانین و مقررات موثر برای نظام برنامه ریزی و روزآمد نبودن چگونگی تهیه طرحهای توسعه در تنگنا است. به همین سبب با توجه به رشد روز افزون جمعیت شهرها و مناطق کلانشهری و لزوم ایجاد و توسعه سکونتگاههای مناسب و در شأن ساکنان، لازم است که کاستی های نظام شهرسازی کشور شناسایی و در بررسی و تطبیق با تجارب جهانی برای اصلاح آن و دست یافتن به الگوی توسعه پایدار شهری کوشش شود. در این تحقیق با اجماع نظرات و موضوعات و با توجه به آنچه که گفته شد مراحلی طی شود که بتواند منجر به تهیه شرح خدمات جدید شود. لازمه کار شناخت و ارزیابی اقدامات قبلی، شناخت نتایجی که از اجرا و شرح خدمات جامع و توسعه و عمران به دست آمده، درک عمیقی از کاستی‌های شرح خدمات کیفری و عوامل موثر در اجرای آن و جذب تجارب پیشرفته در روند تحقیق و بویژه پاسخ به جنبه‌ها و زمینه‌های کار نشده شهرسازی ایران می‌تواند باشد.

طرح های توسعه و عمران , تدوین ضوابط و دستورالعمل ها , تاکید بر حفظ منابع طبیعی