بررسی ارزش رجحانی گونه های مرتعی و رفتار چرایی دام درمراتع نمونه پنج منطقه رویشی ایران (کرج- کردان)
عنوان مقاله: بررسی ارزش رجحانی گونه های مرتعی و رفتار چرایی دام درمراتع نمونه پنج منطقه رویشی ایران (کرج- کردان)
شناسه ملی مقاله: R-1057635
منتشر شده در سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در سال 1391
شناسه ملی مقاله: R-1057635
منتشر شده در سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
قادر کریمی
محمود گودرزی
فیاض
خلاصه مقاله:
قادر کریمی
محمود گودرزی
فیاض
مراتع از گونه های مختلف گیاهی و شرایط مختلف رویشگاهی تشکیل شده است. هر یک از گونه ها خصوصیات رویشی و فنولوژی متفاوت دارند. بنابراین در دوره زمانی خاصی از دوره چرا فعال بوده و ارزش چرایی(ارزش رجحانی) معینی دارد. از این روی دام چرنده نیز در مقاطع زمانی مختلف فصل چرا و نقاط مختلف عرصه مرتع، علوفه معینی در اختیار دارد که بر حسب آن از خود رفتار چرایی خاصی بروز میدهد. بدون شناخت این رفتارها برنامهریزی و مدیریت مرتع و دام مقدور نمیباشد. به منظور بررسی و تعیین ارزش رجحانی گونهها در مقاطع مختلف فصل چرا با دو روش مکمل تعیین شاخص مصرف نسبی گونه ها و زمان صرف شده برای چرای گونه ها با استفاده از دستگاه فیلمبرداری انجام و با روش تجزیه واریانس مرکب در قالب طرح کاملا تصادفی و تجزیه واریانس AMMI مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. برای تعیین زمان های صرف شده برای فعالیت های روزانه دام از جمله زمان چرا و استراحت ، پیاده روی و غیره از روش ثبت زمان چرا و زمان بدون چرای گله استفاده شد و سرانجام رفتار چرایی انواع دام روی گونههای مختلف با روش تجزیه واریانس دوطرفه مورد بررسی آماری قرار گرفت. براساس نتایج دو روش زماسنجی و شاخص رجحان گونه های Stipa hohenackeriana ، Bromus tomentellus و Ajuga chamaecistus بیشترین ارزش رجحانی را به خود اختصاص داده اند. گونه های Stachys inflata و Cousinia esfandiarii براساس روش زماسنجی و شاخص رجحان جز گونه هایی با ارزش رجحانی پایین گروه بندی شدند. براساس روش زماسنجی گونه Tanacetum caneoucense جز گونه های با ارزش رجحانی پایین در حالی که با روش شاخص رجحان جز گونه های با ارزش رجحانی متوسط گروه بندی شده است. همچنین در مورد گونه Achillea millefolium براساس روش زماسنجی جز گونه هایی با ارزش رجحانی متوسط و براساس روش شاخص رجحان جز گونه هایی با ارزش رجحانی ضعیف گروه بندی شده است. براساس مدل AMMI یا تجزیه اثر متقابل داده های شاخص رجحان، گونه Ajuga chamaecistus به عنوان پایدارترین گونه معرفی شد و گونه های Bromus tomentellus و Stipa hohenackeriana جز گونه تقریبا ناپایدار گروه بندی شدند. به طور کلی مدل AMMI بیان می کند که گونه ها در طول فصل چرا ارزش رجحانی متفاوتی دارند. بعضی گونه ها در اوایل و بعضی در اواخر فصل رویش خوشخوراک هستند. کلمات کلیدی: مرتع، ارزش رجحانی، رفتار چرایی، شیب، کردان.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1057635/