عبدالرحیم هوشمند - استادیار دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهیدچمران اهواز
علی حیدر نصرالهی - دانشجوی دکترای ابیاری و زهکشی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چم
مهدی بهرامی - دانشجوی دکترای ابیاری و زهکشی دانشکده مهندسی علوم اب دانشگاه شهید چم

کشاورزی بزرگترین مصرف کننده و در عین حال بزرگترین الاینده منابع آب کشاورزی است روی اوردن به سوی روشهای جدید زهکشی مانند زهکشی کنترل شده و زهکشی زیستی می تواند ضمن سازگاری بیشتر با محیط زیست کارایی و بهره وری ابیاری را افزایش داده و حجم زهاب و دفع مواد غذایی و الاینده را کاهش و منجر به تحولی در امر ابیاری و زهکشی گردد. زهکشی زیستی عبارت است از کنترل سطح آ ب زیرزمینی و زهکشی اراضی به کمک گیاهان، دراین روش گیاهانی که به شدت به شوری مقاومند در نوارهایی د رمجاورت گیاهان زراعی کشت می شوند تا با قدرت تبخیر - تعرق خود باعث افت سطح اب زیرزمینی شوند بررسی نتایج حاصل از تجربه زهکشی زیستی در چند کشور از جمله ایران بیانگر ان است که کاشت درختان برای بهبود شرایط نامساعد زهکشی طبیعی راهکار مناسبی است چون برای تجهیز سیستم و محافظت آن هزینه بالایی مورد نیاز است.

زهکشی زیستی، سطح آب زیرزمینی، اکالیپتوس