مرضیه ثمره هاشمی - دانشجوی دکتری سازههای آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
فاطمه زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد منابع آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
علی باقری - استادیار گروه سازههای آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

با گذشت بیش از 40 سال از طرح مفهوم مدیریت به هم پیوسته منابع آب در محافل علمی،اکنون این رویکرد مدیریتی در اکثر کشورهای دنیا در حال برنامهریزی و یا در مرحله اجرا میباشد. یکی از مهمترین مراحل این نوع مدیریت، ارزیابی منابع آب است که به وسیله نشانگرها انجام می- گیرد. جهت تعریف این نشانگرها از مدلهای کاربردی تولید نشانگر استفاده میشود. در این مقاله سه مدل کاربردیGOF و PHES ،DPSIRمورد بررسی و مقایسه قرار گرفتهاند. با تحلیل و بررسی انجام شده میتوان نتیجه گرفت که گرچه مدلPHES و DPSIRکه توسعه یافته مدلDPSIRاست قابلیتهای بسیار زیادی در زمینه ارزیابی دارند و مدلDPSIRدر سطح گستردهای توسط تعداد زیادی از محققین مورد استفاده قرار گرفته است، مدلGOFنسبت به دو مدل دیگر قابلیت- های بالاتری دارد و میتواند نشانگرهایی تولید کند که تمام ابعاد سیستم را در نظر میگیرند و نشان دهنده اندرکنشھای های موجود در سیستم هستند

ارزیابی، نشانگر، مدلهای تولید نشانگر، سیستمهای منابع آب