غلامحسین رنجبر
فرهاد دهقانی
هادی پیراسته انوشه
مجتبی پور مقدم
علیمراد سرافرازی

محدودیت منابع آب با کیفیت مناسب، نیاز به استفاده از منابع آب شور و بسیار شور جهت تامین تامین تقاضای جمعیت روبه رشد دنیا را اجتناب ناپذیر نموده کرده است. آنچه مسلم است تنها1% از منابع آب در دنیا شیرین و بقیه یا شور و لب شور (1%) و یا منابع آب اقیانوس ها و دریا ها (98%) می باشند هستندکه به دلیل شوری بسیار بالا غیر قابل استفاده در کشاورزی رایج می باشندهستند(روزما و فلاورز، 2008).شوری آب دریا به طور متوسطppt 35 می باشداست، اگرچه در برخی مناطق همانند دریای سیاه، خلیج شمالی کالیفرنیا و خلیج فارس نزدیک بهppt 40 می باشداست. ترکیب غالب آب دریاها هم معمولا کلرید سدیم است (گلن و همکاران، 1998). بنابراین یکی از راهکارهای عملی در استفاده از این منابع به منظور تامین تامین بخشی از علوفه و پروتیین مورد نیاز در بخش کشاورزی، کاشت گیاهان شورزی می باشد است. گیاهان شورزی به دلیل داشتن برخی ویژگی های مورفولوژیک، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دارای درجات مختلفی از تحمل به شوری هستند به نحوی که برخی از این گونه ها (در حدود 1%)قادر به رشد با کاربرد مستقیم آب دریا هستند رشد می کنند(فلاورز و کولمر، 2008). برخی از مهم ترین این گونه ها بدون شک از بین این گیاهان،فوق سالیکورنیا به خاطر داشتن برخی ویژگی های خاص از جمله تولید روغن و علوفه سهم قابل توجهی در این قسمت را به خود اختصاص داده است.