جلیل دژم پور
حسن مسلمی
محمد طباطبائی

ایران بعنوان دومین کشور تولید کننده زردآلو در دنیا یکی از بزرگترین و مهمترین مراکز تنوع گونه ‭.prunus armeniaca L ‬می باشد . تکثیر درختان زردآلو از طریق بذر طی سالیان متمادی تنوع ژنتیکی بسیار گسترده ای از این گونه گیاهی را در ایران بوجود آورده است. با توجه به خودناسازگار بودن اکثر ژنوتیپ های گروه آسیایی زردآلو در واقع یک نوع دورگ گیری طبیعی سالیان سال انجام گرفته است. بمنظور گزینش ژنوتیپ های برتر، در فاز اول طرح بیش از ‮‭50‬ ژنوتیپ زردآلو شناسایی شد که پس از غربالگری های اولیه ‮‭35‬ ژنوتیپ انتخاب و به همراه چند رقم خارجی و چند رقم تجارتی محلی در ایستگاه تحقیقات باغبانی سهند در قالب طرح آزمایشی اگمنت در سه تکرار کشت شدند. بعنوان فاز دوم طرح، در این پروژه ژنوتیپ ها پس از رسیدن به باردهی کامل از حیث صفات رویشی ، زایشی و پومولوژیکی مطابق دیسکریپتور و دستورالعمل ملی آزمونهای تمایز، یکنواختی و پایداری در زردآلو مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند. پس از جمع بندی نتایج حاصل از ثبت مشخصات 3 ساله و با استفاده از روش شاخص های گزینش ‮‭10‬ ژنوتیپ برتر به شماره های‭: AC‬،‮‭104‬ ‭AC‬،‮‭311‬ ‭AC‬،‮‭801‬ ‭AC‬،‮‭111‬ ‭AC‬‮‭108‬ ‭AC‬،‮‭1004‬ ‭AC‬،‮‭1002‬ ‭AC‬،‮‭707‬ ‭AC‬،‮‭208‬‭AC‬‮‭113‬ انتخاب شدند. ژنوتیپ های انتخابی هم اکنون تکثیر شده و برای انجام آزمایشات ناحیه ای در سه استان زردآلو خیز کشور(تبریز، کرج و مشهد) در قالب فاز دوم این طرح کشت می شوند. کلمات کلیدی: زردآلو، ژنوتیپ های بومی، ارقام جدید