محمود مهرداد شکریه - استاد، آزمایشگاه تحقیقاتی مواد مرکب، قطب علمی مکانیک جامدات تجربی و د
مظاهر سلامت طلب - د
محمد حیدری رازانی - دانشجوی دکتری، آزمایشگاه تحقیقاتی مواد مرکب، قطب علمی مکانیک جامدات

یکی از روش های معمول برای بررسی پدیده رشد تورق درکامپوزیت های لایه ای استفاده از مدل ناحیه چسبنده CZM است. از این رو در این تحقیق ابتدا سه تئوری برای پیش بینی شروع و رشد مد اول تورق در نمونۀ تیر دو لبه یک سرگیردار 2 معرفی شده و سپس برای دو تیر همسانگرد و کامپوزیتی با یکدیگر مقایسه می گردند. این تئوری ها بر اساس قوانین کشش–جدایش بوده و ازمدل های مختلف مانند دوخطی، نمایی و غیره پیروی می کنند. همچنین تأثیر پارامتر های ناحیه چسبنده (چقرمگی شکست ٣ و حداکثر تنش بین لایه ای ٤) و تغییر شکل های برشی؛ در تیرهای همسانگرد و چندلایه های کامپوزیتی بررسی شده است. نتایج به دست آمده از تئوری با نتایج تجربی محققین دیگر و المان محدود انجام شده در این تحقیق مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهند که تیر اویلر- برنولی بر اساس مدل ناحیه چسبنده دوخطی در پیشانی ترک، از تقریب خوبی برای تیرهای همسانگرد برخوردار است. در حالی که برای چندلایه های کامپوزیتی به دلیل اهمیت تغییرشکل برشی، تیر تیموشنکو بر اساس مدل ناحیه چسبنده نمایی، دارای پیش بینی دقیق تری نسبت به دو مدل دیگر می باشد. همچنین مقدار حداکثر تنش بین لایه ای تاثیر قابل توجهی بر پیش بینی شروع رشد تورق داشته در حالیکه این تاثیر در حین رشد تورق ناچیز میباشد.

تیر دو لبه یک سرگیردار، تورق،مدل ناحیه چسبنده، چندلایه های کامپوزیتی