حدیث عباس زاده امیردهی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیطزیست دانشگاه تهران

تا اوایل سال 1980 سیستمهای تهویه جهت تهویه عمقهای حفاری حداکثر تا 20 فوت طراحی میشدند. از آن زمان تا کنون با استفاده از ماشینهای حفاری پیشرفته عمق حفاری تا 40 فوت افزایش یافته و به تبع آن نگرانی در مورد تأثیر سطح متان در محیط معدن افزایش یافتهاست. همچنین وقتی حفاری در اعماق بیشتر از 20 فوت انجام میشود اغلب مقدار جریان هوایی که به ورودی میرسد کاهش مییابد. بنابراین انجمن ملی سلامت کارNIOSH)مطالعات گستردهای در این زمینه انجام داد و نتایج این تحقیقات نشان میدهد که طی حفاریهای عمیق عملکرد اسپری کردن آب بهطور عمده حجم هوایی که به قسمت جلوی معدن میرسد را افزایش نمیدهد ولی بر روی عملکرد اختلاط متان با هوای ورودی مؤثر بوده و آن را بهبود میبخشد. همچنین بدون اعمال کنترلهای اضافی تنها درصد کمی از هوای آزاد شده از انتهای دیواره به نواحی ورودی میرسد. موارد لازم در کنترل گاز متان در حفاریهای عمیق مشابه با دیگر حفاریها میباشد، ولی احتمال تغییرات سریع شرایط نیاز به پیش-بینی دقیق غلظت متان در ناحیه ورودی معدن را افزایش میدهد. در این تحقیق نتایج جدیدترین تحقیقاتNIOSH) بررسی شده استو توصیههایی کاربردی جهت کنترل سطح گاز متان در ورودی معادن زیرزمینی ذغالسن گ ارائه میشود

تهویه، گاز متان، معدن،NIOSH،عملیات حفاری