جواد مرزبان راد - دانشیار- دانشگاه علم و صنعت ایران
وحید جندقی شاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد- دانشگاه علم و صنعت ایران

در این مقاله، ابتدا استحکام پروفیلهای جدار نازک ساخته شده از ورقهای ترکیبی 1 که امروزه در تولید برخی از قطعات سازهای خودرو نظیر ریلجلو، ستونها و ... استفاده میشود، از دیدگاه تغییر مکان محوری، خیزش و پیچش مورد بررسی قرار گرفته است. سپس از آنجایی که برخورداری از یک قطعه با استحکام بالا و در عین حال وزن کم در کاهش مصرف سوخت و افزایش قابلیت جذب انرژی در تصادف نقش بسزایی را ایفا میکند، قطعه ریل جلوی 2 خودرو به صورت یک پروفیل جدار نازک با سطح مقطع ثابت مربعی مورد بهینه سازی قرار میگیرد. بدین منظور، پروفیل ریل از نوع ورقهای ترکیبیTMBچهار تکه و به صورت یک تیر یک سرگیردار در نظر گرفته میشود و در نهایت مقادیر ضخامت و طول مربوط به هر بخش از بلانک اولیه به منظور داشتن بالاترین نسبت سختی به جرم قطعه به عنوان تابع هدف توسط الگوریتم ژنتیک بهینه سازی شده و بهترین مقادیر پیشنهاد ، و ابعاد بهینه با چندین پروفیل غیر بهینه دیگر مقایسه میگردد

ورقهای ترکیبی، پروفیل جدار نازک، طراحی سبک، الگوریتم ژنتیک