سمیرا مقدمی مونقی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند
افشین قربانی پارام - عضو هیئت علمی دانشگاه ازاد اسلامی واحد دماوند

معماری یک ارگانیسم است بدان معنا که تک تک عناصر آن می باید در ارتباط با یکدیگر و هرکدام متناسب با کلیت یک اثر و نظم و نظام پیش بینی شده آن تعریف و تثبیت شوند با چنین فرضی نمی توان به عنصر برجسته سازه تنها یک وظیفه مجزا از کل را داد و انرا از برقراری نسبت و تناسب با سایر اجزا هرچند خرد بی نیاز کرد بلکه سازه و فرم معماری باید در تعامل بایکدیگر باشند روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و نیز روش استدلالی برای تحلیل جداول بهره خواهیم برد و ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، ابزار مشاهده و اطلاعات کتابخانه ای (بررسی مستندات تاریخی و منابع دست اول)می باشد. لذا مقاله حاضر با هدف بررسی سه مولفه فرم، عملکرد و معنا که از تعامل میان سازه و فضا تجلی می یابد هریک تامین کننده کیفیت های فضایی و ادراکی متفاوتی در شکل دهی فضای معماری محسوب می شوند.

معماری، سازه، هویت، معماری معاصر