شقایق ظفری - کارشناسی ارشد روانشناسی؛ دانشگاه الزهرا (س)

پژوهش حاضر با هدف بررسی، نقش تعارض والدين در سازگاري فرزندان، (پرخاشگري، سلامت روان) انجام شده است.جامعه آماري اين پژوهش را دانش آموزان مقطع تحصیلی راهنمايی تشکیل می دهند. روش نمونه گیري اين تحقیق به صورتتصادفی می باشد. ابزارهاي اندازه گیري شامل: پرسشنامه مقیاس تاکتیک هاي حل تعارض پدر و مادر، پرسشنامه پرخاشگري،پرسشنامه روزنبرگ و پرسشنامه سلامت عمومی می باشد. تجزيه و تحلیل آماري داده ها با استفاده از ماتريس همبستگی وتحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است. نتايج پژوهش نشان داد که تاکتیک حل تعارض پرخاشگري فیزيکی پدر پیش بینی کننده مثبت پرخاشگري بدنی، خشم و نمره کل پرخاشگري نوجوان می باشد. تاکتیک حل تعارضپرخاشگري کلامی صرفاً پیش بینی کننده مثبت خصومت نوجوان بوده است و تاکتیک استدلال پدران نیز پیش بینی کنندهمنفی پرخاشگري (بدنی، خشم) نوجوان بوده است. تاکتیک حل تعارض پرخاشگري فیزيکی پدر، پرخاشگري کلامی پدر وهمچنین تاکتیک حل تعارض پرخاشگري کلامی مادر پیش بینی کننده منفی نوجوان می باشد. تاکتیک حل تعارضپرخاشگري فیزيکی مادر پیش بینی کننده مثبت سلامت عمومی نوجوان می باشد. تاکتیک حل تعارض پرخاشگري کلامیمادر پیش بینی کننده مثبت پرخاشگري بدنی، خشم، خصومت و نمره کل پرخاشگري نوجوان می باشد. همچنین تاکتیک حلتعارض فیزيکی مادر نیز پیش بینی کننده مثبت پرخاشگري بدنی و خشم نوجوان می باشد.

تعارض والدین، سازگاری فرزندان