پوران یوسفی پور کرمانی - استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد انار

در جهان امروز داستان ها و تأثیر آنها در حفظ و انتقال ارزش هاي فرهنگی و قومی و ملی کاملاً شناخته شده است. بنابراین مطالعه، بررسی، شناخت و ارزیابی داستان ها بر اساس موازین و اصول علمی رواج یافته و دائماً گسترش می یابد. تودورف یکی از نظریه پردازانی است که در بررسی هاي خود درباره ي سازوکار روایت ها، روایت هاي عامیانه را مورد توجه خاص قرار داده است. در این مقاله به تحلیل و بررسی اشخاص داستانی شیرین و خسرو براساس نظریه ي تودورف خواهیم پرداخت. براساس نظریه ي تودورف شخصیت هاي اصلی که نقش مؤثري در پیشبرد کنش دارند، مطرح می شوند و نقش هاي فرعی که اهمیت جانبی دارند، حذف می گردند. شخصیت هاي اصلی همان مشارکین کنش هستند که در نقش هاي فاعلی و مفعولی ظاهر می شوند. در کنار این مشارکین کنش، نقش دیگري وجود دارد که با عنوان یاور مطرح می شود. حضور این شخصیت در روند داستان بسیار مؤثر است.

شیرین، خسرو، کنش اولیه، کنش ثانویه، پیکار