بهاره خازنی زاده - کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران،
محمد مشاری - استادیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران،

آموزش عالی محیط زیست یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی به منظور ایجاد بسترهای مناسب برای تعهد و عملی ساختن مفهوم توسعه پایدار محسوب می شود.هدف از این مقاله توجه به آموزش عالی محیط زیست به عنوانابزاری نوین در توسعه پایدار به ویژه از طریق آموزش، پژوهش ، زیرساخت ها و خدمات عمومی است. دراین مقاله سعی شده مدل آموزش عالی محیط زیست با تاکید بر پایداری محیط زیستی به صورت سیستمی تعریف شود . از نظر روش شناسی نیز برای پاسخ به سوالات اساسی تحقیق از روش مطالعه اسنادی استفاده شده است.مهم ترین نتایج این بررسی عبارت بودند از : 1) بهبود شبکه ها، همکاری ها و مشارکت های علمی ، بازنگری برنامه درسی و دوره های آموزشی موجود ، بازنگری شیوه های تدریس و رویکرد های آموزش محیط زیست 2) تدوین برنامه های میان رشته ای و فرارشته ای در بستر توسعه آموزش عالی محیط زیست 3) اتخاذ رویکرد سبز در دانشگاه ها 4) ارائه خدمات به جوامع محلی ، ملی و بین المللی برای تضمین آینده ای سالم از نظر محیط زیستی ، اجتماعی و اقتصادی

محیط زیست ، آموزش عالی ، پایداری ، توسعه