آفرودیت بارجانی - مهندس معماری، تهران ایران

معماری سبز یا معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های اخیر مورد توجه عدهزیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است که درپی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. ساختمان ها و زندگی در آنهادر طول دو دهه گذشته بسیار تغییر کرده است در واقع می توان گفت که به جز تعداد کمی از استثناهای موجود،ساختمان های کنونی از آن نوع زیستگاه ها نیستند که به حال حاضر تعلق داشته باشند .با توسعه در زمینه مصالح،فرآورده ها و روش های ساخت ابداعی، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارایی بالاتر و صرفه اقتصادی بهتر و سازگار بامحیط زیست امری ضروری می نماید. ما در حال حاضر در آستانه نسل بعدی ساختمان ها هستیم؛ ساختمان هایی بادرجات متعددی ازتکنولوژی جدید که کاملا رفتار اکولوژیکی دارند و قادرند با بهره گیری هوشمندانه از مصالح سازگار وعملکرد مناسب، در برابر تغییرات مستقیم و غیر مستقیم پیرامون خود واکنش نشان دهند و خود را با شرایط مناسبتطبیق دهند . این نوآوری ها وظایف جدیدی را برای طراحان و معماران ایجاد می کند که از قافله پر سرعت تکنولوژیعقب نمانده و آنها را درطرح های خود بکار گیرند . هدف از ایجاد ساختمان های سبز بهبود یافتن آب و هوا، جلوگیری ازاتلاف انرژی مصرف شده جهت سرمایش و گرمایش و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است کهمادر این مقاله به مقایسه دو ساختمان واقع در تهران در زمینه صرفه جویی در مصرف انرژی و معماری پایدار می پردازیم.

معماری سبز، معماری پایدار، صرفه جویی انرژی، تکنولوژی، سیستم هوشمند