ملیکا علی زاده حسن آبادی - دانشجوی دکترای تخصصی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب واحد بین الملل کیش

گسترش بی رویه شهری سبب گردیده تا شهرهوشمندپایدار به عنوان سیاستی جهانی در حال شکل گیری باشد. نقشمشارکت و انسجام اجتماعی در پایداری بسیار پررنگ می باشد و سبب تعامل متقابل، حس تعلق و یکپارچگى و نظم درجامعه مى گردد. هوشمندی، استفاده از فناوری و داده ها به صورت هدفمند جهت تصمیم گیری مناسب و ارائه کیفیت بهترزندگی است. برنامه های کاربردی شهر هوشمند می تواند بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. در معماری شهر نیزمعماری دیجیتال ابزاری در دست معمار و برای بیان نظرات وی درخلق فضا و نوآوری می باشد. دیجیتالی سازی در روش هایجدید طراحی، در شکل های جدید ساختمان ها، استفاده از مواد جدید و شیوه های جدید همکاری دیده می شود. تحولدیجیتال یک روند مستمر تغییر و نوسازی می باشد که منجر به یک مدل فرایند جدید و چابک تر می گردد. دنیای واقعی ومجازی ادغام و یک پیوستگی فضایی ایجاد می شود. در این محیط ها و تجسم های جدیدی که شکل می گیرد؛ اشیاء دیجیتالی وفیزیکی می توانند همزمان تعامل داشته باشند. رسانه های اجتماعی، ابزارهای گوناگون همکاری دیجیتال و موبایل، استفادهاز ابزارهای ارائه تصویری، مدلسازی زنده و هوش مصنوعی سبب صرفه جویی در زمان و روند شفاف در طول مراحل ساخت وسازمی شود و بهبود عملکرد در درازمدت، از بین بردن خطاها و تولید خروجی های بهتر برای شهروندان را به همراه دارد. والبته این امر مستلزم همکاری همه ذینفعان است. این همکاری نیاز به یک تغییر فرهنگی دارد. در این صورت بافت جامعه راتقویت و انسجام اجتماعی را با ایجاد درک عمیق متقابل بین گروه های مختلف جامعه شهری بیشتر می کند. آنگاه درفضاهای شهری، شاهد یکپارچگی، افزایش پیوستگی و نظم شهری، توانایی طبیعی خلق و حفظ مرکزیت محلی قوی،ارتقاءکیفی محیط زیستی برتر ، رقابت اقتصادی و افزایش حس شهروندی و حس هویت خواهیم بود؛ بطوریکه انسجاماجتماعی از منظر معماری بدرستی شکل گیرد.

انسجام اجتماعی، مشارکت، شهر هوشمندپایدار، زندگی هوشمند، معماری و پایداری